ul. Łukasińskiego 20, 37-700 Przemyśl
Absolwentka Uniwersyteckiej Szkoły Pielęgniarstwa w Krakowie, w latach 1930-1931 pracowała jako instruktorka w Warszawskiej Szkole Pielęgniarstwa. W 1934 roku otrzymała stypendium Rockefellera i przez półtora roku kształciła się na Wydziale Pielęgniarstwa w Toronto. Po powrocie do Polski objęła funkcję wicedyrektora Szkoły Pielęgniarskiej w Krakowie.
W czasie kampanii wrześniowej pielęgnowała jeńców w szpitalu polowym, podczas okupacji była inspektorem pielęgniarek w Wydziale Szpitalnictwa Zarządu Miejskiego w Warszawie. Działając w podziemiu AK, szkoliła patrole sanitarne, organizowała punkty ratownicze, a także sporządzała fałszywe dokumenty dla ukrywających się. Podczas powstania ofiarnie niosła pomoc walczącym, transportuje rannych. Aresztowana przez hitlerowców, trafiła do obozu w Płaszowie, gdzie przebywała do końca wojny. W 1946 roku wraciła do Warszawy i została naczelnikiem wydziału i wicedyrektorem Departamentu Średnich Szkół Medycznych w Ministerstwie Zdrowia. Uczestniczyła w opracowywaniu programów egzaminów państwowych oraz inicjujowała utworzenie wyższej uczelni pielęgniarskiej w Lublinie.
W latach 50. była aktywnym członkiem nieformalnej grupy pielęgniarek, której działalność uwieńczyło utworzenie w 1957 roku Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego. Przez wiele lat pełniła w PTP funkcję przewodniczącej komisji historycznej, była członkiem Zarządu Głównego, prowadziła Komisję Szkoleniową. W 1967 r. z jej inicjatywy zorganizowano pierwszą olimpiadę dla uczennic szkół pielęgniarskich. Działała również w organizacjach o zasięgu międzynarodowym - Międzynarodowej Radzie Pielęgniarskiej i Departamencie Pielęgniarstwa Światowej Organizacji Zdrowia. Otrzymała honorowe członkostwo Brytyjskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego. Była współautorką Encyklopedii Pielęgniarstwa. Śmierć przerwała jej pracę nad "Historią pielęgniarstwa".
